Sześćdziesiąt jeden lat temu robotnicy z poznańskich Zakładów Cegielskiego – wówczas Zakładów Stalina – wystąpili przeciwko komunistycznej władzy. Wyszli na ulice, domagając się obniżenia norm, podwyżek płac, a także wolności.
Zryw, do którego przyłączyły się tysiące mieszkańców Poznania, był pierwszym tego typu w powojennej Polsce. W starciach „czarnego czwartku” zginęło blisko sześćdziesiąt osób, a kilkaset zostało rannych.
W 1981 roku, w dwudziestą piątą rocznicę tragicznych wydarzeń, na placu Adama Mickiewicza stanął Pomnik Poznańskiego Czerwca 1956, zwany też Poznańskimi Krzyżami. Monument stał się powszechnie rozpoznawalnym symbolem.
Przy nim 3 czerwca 1997 roku, podczas pielgrzymki do Ojczyzny, Jan Paweł II odprawił liturgię słowa i wygłosił homilię skierowaną do młodzieży.
Papież złożył hołd robotnikom Czerwca’56.

 
W homilii do młodzieży Jan Paweł II powiedział, że świadomość własnej przeszłości pomaga przekazać następnym pokoleniom „wspólne dobro – Ojczyznę”.
Jan Paweł II powiedział, że jego wcześniejsze plany modlitwy pod Pomnikiem Poznańskiego Czerwca, podczas drugiej pielgrzymki do Polski, zostały udaremnione przez ówczesne władze PRL.

 
Jan Paweł II odnosząc się do wydarzeń z naszej historii, zostawił Polakom specjalne przesłanie. Podkreślił, że: „osoba ludzka, stworzona na obraz i podobieństwo Boga, nie może stać się niewolnikiem rzeczy, systemów ekonomicznych, cywilizacji technicznej, konsumizmu, łatwego sukcesu”.
IAR