Na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach odbyły się we wtorek centralne obchody Dnia Żołnierza Górnika zorganizowane przez Związek Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników. Wcześniej ich uczestnicy złożyli wieńce pod Grobem Nieznanego Żołnierza i wzięli udział w uroczystej mszy świętej w katedrze polowej Wojska Polskiego.
Ksiądz podpułkownik Mariusz Tołwiński powiedział w homilii, że represjonowani żołnierze w czasach komunistycznych, którzy byli zmuszani do pracy w Wojskowych Batalionach Górniczych, byli podobnie jak chrześcijanie prześladowani za swoje przekonania i wyznawane wartości. Do pracy w kopalniach kierowano osoby „niepewne politycznie”, na przykład członków Armii Krajowej.

 
W uroczystościach wzięła udział również kompania honorowa Wojska Polskiego, a także dowódca Garnizonu Warszawa generał Robert Głąb i pełniący obowiązki szefa Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk. Minister wyjaśnił, że sformowane w 1949 roku Bataliony Pracy, w tym Wojskowe Bataliony Górnicze, działały w Polsce przez dziesięć lat.

 
Jednym z poddanych tego typu represjom był Henryk Radecki, obecny prezes Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników. Powiedział, że w 1955 roku trafił do pracy w kopalni Klimontów.

 
Na Wojskowych Powązkach członkowie Związku Represjonowanych Politycznie Żołnierzy Górników złożyli wieńce i zapalili znicze przed symbolicznym Grobem Żołnierza Górnika.
Przez dziesięć lat istnienia Wojskowych Batalionów Górniczych przeszło przez nie około dwustu tysięcy osób. Do dziś nie udało się ustalić dokładnej liczby żołnierzy, którzy zostali wcieleni, a także tych, którzy zginęli podczas pracy w batalionach. Historycy szacują, że życie mogło stracić około ośmiuset żołnierzy górników, a kilkanaście tysięcy mogło doznać uszczerbku na zdrowiu. Obecnie żyje jeszcze ponad dwudziestu tysięcy Żołnierzy Górników.
IAR