W warszawskiej Katedrze Polowej Wojska Polskiego rodzina, współtowarzysze broni, środowisko leśników i strażaków oraz przyjaciele pożegnali Tytusa Karlikowskiego, profesora Instytutu Badawczego Leśnictwa oraz powstańca Batalionu „Zośka”- pseudonim „Tytus” i „Wąż”.

W czasie II wojny światowej Tytus Karlikowski był działaczem podziemia niepodległościowego oraz członkiem Armii Krajowej, podkreślił głoszący homilię, proboszcz Katedry Polowej WP, ppłk Mariusz Tołwiński. „Dwukrotnie był kamienowany za Chrystusa, za tę prawdę, której był wierny do końca swojego życia. Można powiedzieć, że te ślady przynależności do Chrystusa nosił na swoim ciele, jak najpiękniejsze ordery” – mówił proboszcz Mariusz Tołwiński.

11 sierpnia 1944 r. podczas walk o wolskie cmentarze wyznaniowe młody powstaniec, Tytus Karlikowski został ciężko ranny. „Gdy znalazł się w szpitalu przy ul. Miodowej, szpital został zbombardowany. On sam został raniony w plecy i przysypany gruzem. Odnaleziony dzięki swojemu koledze i współtowarzyszowi broni. Traci oko, ma niedowład ręki i nogi. To znamiona przynależności do Polski, to znamiona miłości, którą okazał od najmłodszych lat Rzeczpospolitej” – dodał duszpasterz.

Tytus Karlikowski otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Medal za Warszawę 1939-1945, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, dwukrotnie Medal Wojska, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych, Order Wojenny Virtuti Militari V klasy, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz Rozetę z Mieczami do Krzyża Za Zasługi dla ZHP. Był przewodniczącym Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Żołnierzy Batalionu „Zośka”.

Profesor Tytus Karlikowski zmarł 3 lipca. Miał 92 lata. Spoczął na warszawskich Powązkach Wojskowych.

IAR